Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce. Zamknij Zamknij

Informacje

ZESPÓŁ PLACÓWEK SPECJALNYCH

ul. Mazowiecka 3, 59-220 Legnica
tel/fax.: 76 7233114;
e-mail: sekretariat@zps.legnica.eu

SENSORYCZNY KĄCIK

kącik sensoryczny

SENSORYCZNY  KĄCIK
Kochani Rodzice !

W kąciku sensorycznym będą umieszczane informacje dotyczące  integracji sensorycznej oraz propozycje zabaw i ćwiczeń do wykonania w domu razem z dzieckiem.

Serdecznie zapraszamy !

Integracja sensoryczna to proces, dzięki któremu nasz mózg interpretuje oraz reaguje na informacje, które docierają do niego za pośrednictwem zmysłów. Reakcje naszego ciała i umysłu są instynktowne. Jeśli ktoś nas dotknie, odwracamy się w jego kierunku, a gdy spostrzeżemy interesującego zjawisko, koncentrujemy na nim wzrok. Niestety czasem dochodzi do zaburzeń integracji sensorycznej. Niektóre informacje zmysłowe po prostu nie docierają do mózgu, który nie może wykonać swojego zadania.

Proces budowania integracji sensorycznej zaczyna się w okresie płodowym, najbardziej intensywnie przebiega w pierwszych 3 latach życia i trwa do ok. 7. roku życia. Zdarza się jednak, że nie przebiega tak sprawnie jak powinien, wówczas pojawiają się różne trudności w funkcjonowaniu i zachowaniu dziecka. Zaburzenia integracji sensorycznej są też naturalną konsekwencją uszkodzenia narządów zmysłów, np. niedosłuchu czy wady wzroku.

Zaburzenia integracji sensorycznej powodują, że dziecko nie radzi sobie z codziennymi   rzeczami,z którymi inne dzieci nie mają kłopotu. Trudno mu się ubrać, skupić, chodzić itd.Dzieci z zaburzeniami integracji sensorycznej często są postrzegane jako niegrzeczne. 
Tymczasem ich „złe zachowanie” wynika z niewłaściwej obróbki informacji, w której mózg się jakby… trochę pogubił

OBJAWY ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

  • Nadmierna lub zbyt mała wrażliwość na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe oraz ruch, np. unikanie dotykania niektórych faktur (piasek, kasza); unikanie zabaw plasteliną, malowania palcami; problemy z manipulacją, posługiwaniem się sztućcami, nożyczkami; nieprawidłowy chwyt długopisu; nadwrażliwość na dźwięki, na światło; trudności w nauce pisania i czytania; trudności z wysłuchiwaniem poleceń; problemy z nauką jazdy na rowerze; unikanie zabaw na huśtawce, karuzeli, lub nadmierne poszukiwanie tych zabaw; kłopoty przepisywaniem z tablicy, gubienie liter, sylab; mylenie stron prawa-lewa, szczególnie gdy dziecko nie ma czasu na zastanowienie; niski próg tolerancji na bliskość innej osoby.
  • Zbyt wysoki lub zbyt niski poziom aktywności ruchowej
  • Zaburzenia napięcia mięśniowego
  • Słaba koordynacja ruchowa (problemy te mogą dotyczyć małej lub dużej motoryki)
  • Niezgrabność ruchowa
  • Trudności w koncentracji, impulsywność
  • Szybka męczliwość
  • Wycofanie z kontaktów społecznych
  • Opóźnienie rozwoju mowy, rozwoju ruchowego oraz trudności w nauce
  • Słaba organizacja zachowania, brak planowania

 

NA CZYM POLEGA TERAPIA? 

Zajęcia integracji sensorycznej w większości mają charakter aktywności ruchowej, która nakierowana jest na stymulację zmysłów. Są dostosowane do poziomu rozwojowego dziecka i mają postać “naukowej zabawy”. Dziecko będzie zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności, które będą wyzwalać i prowokować odpowiednie, skuteczne reakcje na bodziec sensoryczny. W trakcie zajęć wykonywane będą odpowiednie dla dziecka aktywności dostarczające stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej. Stopień trudności tych aktywności będzie stopniowo wzrastać tak, aby wymagać od dziecka bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji. W trakcie terapii preferowane są ukierunkowane zabawy i aktywności swobodnie wykonywane przez dzieci, wyzwalające automatyczne reakcje sensoryczne.

 

Artykuły

  • Zabawa „PODAJ PIŁKĘ”

    Zabawa polega na podawaniu piłki raz górą nad głową, a raz dołem pomiędzy nogami. Pozycja wyjściowa do tego ćwiczenia to pozycja stojąca w rozkroków parach tyłem (plecami do siebie).

    Potrzebujemy : piłkę,

    Sposób realizacji : Dziecko podaje piłkę obiema rękami nad głową nie odwracając się do osoby ( rodzic ,brat lub siostra)  z pary. Osoba, która przejmuje piłkę, podaje ją następnie dołem pomiędzy nogami (co wymaga schylenia się) osoby podającej i osoby, która tą piłkę odbiera.

    Zabawa  może być powtórzona  kilkukrotnie. Można każdy pełny obrót przeliczyć, można mówić dni tygodnia, pory roku. Można też zmieniać kierunek podawania piłki.

    Czytaj Więcej o: Zabawa „PODAJ PIŁKĘ”
  • Zabawa z „KLIPSAMI BIELIŹNIANYMI”

    Potrzebujemy:
    klipsy bieliźniane,


    Sposób realizacji :

    Dziecko  przyjmuje pozycje siedzącą. „Tipsy”, klipsy (najlepiej o różnych kolorach, z żelową podkładką, niezbyt ścisłe) przypinamy na palcach dziecka (przy okazji wymieniając ich nazwy, czy kolory klipsów). Możemy przypinać klipsy pojedynczo na każdy z palców.
    Modyfikacja zabawy : Przypinamy klipsy na ubraniu dziecka z nazywaniem części ciała (nazywa rodzic ), także z tyłu, ale w zasięgu ruchu ręki, prosimy o samodzielne pościąganie, a  potem przypięcie na ubraniu dorosłego.
    Dziecko ściska (rozkłada dolną stronę klipsa) z użyciem kciuka i palca wskazującego, środkowego, serdecznego  (ewentualnie, co trudne, także małego).

    Czytaj Więcej o: Zabawa z „KLIPSAMI BIELIŹNIANYMI”
  • Zabawa "WAŁKOWANIE PIŁKĄ"

    Potrzebujemy:  duża piłka, szczoteczka

    Podczas ćwiczenia dziecko leży na dywanie lub innym miękkim podłożu na brzuchu z rękami wyciągniętymi na boki.

    Sposób realizacji : Dziecko jest masowane po nogach, rękach i plecach (nigdy po głowie i karku). Dziecko jest masowane dużą piłką, może też być masowane szczotką (np. do ubrań ). Można opowiadać dziecku, że np. malujemy na czerwono prawą nogę, na niebiesko lewą nogę, na żółto prawą rękę, na zielono lewą rękę. Można też podczas tej zabawy nazywać i następnie prosić o rozpoznanie poszczególnych części ciała.

    Czytaj Więcej o: Zabawa "WAŁKOWANIE PIŁKĄ"